Μέλλος Θωμάς

Ορθοπαιδικός - Αθλητίατρος

Η κολύμβηση ως τρόπος αναψυχής

Τα ψάρια δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας όπως υπέρταση παχυσαρκία, διαβήτης. Φταίει το γεγονός ότι κινούνται μόνιμα μέσα σε υγρό περιβάλλον;
 
Τα προτερήματα της κολύμβησης:
  • Με την υδροστατική πίεση επιστρέφει ευκολότερα το φλεβικό αίμα πίσω στην καρδιά.
  • Το καρδιοκυκλοφορικό σε σωστές δόσεις δυναμώνει.
  • Οι μεταβολικές διεργασίες βελτιώνονται.
  • Το αναπνευστικό σύστημα και κυρίως η αναπνευστικοί μύες με την εισπνοή και εκπνοή δυναμώνουν.
  • Το μεγάλο εύρος κίνησης όπως και η υδροστατική πίεση προάγουν την ευλυγισία και ευκινησία.
  • Το κολύμπι ως αθλητική δραστηριότητα όπου συμμετέχει όλο το κορμί, δυναμώνει όλο το μυικό σύστημα από το κεφάλι μέχρι τα πόδια.
  • Ως άθλημα αντοχής δεν έχει ηλικιακούς, περιορισμούς, λόγω της χαμηλής επιβάρυνσης στο σκελετικό σύστημα μπορεί να συμμετέχουν όλες οι ηλικίες.
  • Με σωστή τεχνική εκμηδενίζεται ο κίνδυνος τραυματισμού όπως και υπερκόπωσης (εκτός από τον πρωταθλητισμό).
Ιδανικό είναι το κολύμπι και μετά από τραυματισμούς λόγω της αποφόρτισης από το υγρό στοιχείο όπως και για υπέρβαρους με προβλήματα στις αρθρώσεις.
 
Υπάρχουν τέσσερα στυλ κολύμβησης, το ελεύθερο το ύπτιο το πρόσθιο και η πεταλούδα.
Στο ελεύθερο στο ύπτιο και στην πεταλούδα το 75% της κίνησης προέρχεται από τα χέρια. Ενώ στο πρόσθιο η κίνηση πραγματοποιείται με μοιρασμένο το έργο από τα χέρια και τα πόδια. Κυρίως το ελεύθερο και το υπτίο είναι ιδανικά για ενδυνάμωση των ώμων των χεριών και της ράχης. Το πρόσθιο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στη μέση και στα γόνατα.
 
Τα άνω άκρα που κυρίως συμμετέχουν στην κολύμβηση, έχουν μικρότερη μυική μάζα από τα κάτω άκρα με αποτέλεσμα την εύκολη έλευση καμάτου (γαλακτικό οξύ και υποπροιόντα αναερόβιου μεταβολισμού), αλλά και την γρήγορη αποδρομή του κάνοντας την κολυμβητική άσκηση περισσότερο διαλειμματική, αλλά και πιο ασφαλή όσον αφορά κυκλοφορικό - καρδιά, αναπνευστικό και μεταβολισμό, αφού η τοπική επιβάρυνση οριοθετεί την άσκηση πολύ πριν τα καρδιο - κυκλοφορικά - αναπνευστικά όρια, υπό την προυπόθεση στοιχειώδους κολυμβητικής τεχνικής. Έτσι μπορεί να αποτελέσει το σκαλοπάτι εισόδου στην άθληση γενικότερα.
 
Η ιδιαιτερότητα αυτή της κολύμβησης καθορίζει και τις προπονητικές μεθόδους των αθλητών - κολυμβητών, αλλά και την εμφάνιση μυοσκελετικών συνδρομών των άνω άκρων (πχ ώμος κολυμβητή). Πιο επιρρεπείς σε αυτές τις συνδρομές είναι οι περιστασιακοί κολυμβητές του καλοκαιριού που καλό θα ήταν να ασκούνται πιο τακτικά στο νερό ή να ακολουθούν πρόγραμμα εκγύμνασης άνω άκρων όλο το χρόνο.
 
Η κολύμβηση δεν επιδεινώνει την οστεοπόρωση (όπως πολλοί πιστεύουν), αλλά ούτε άμεσα ευεργετεί γιατί δεν φορτίζει το σκελετό όπως άλλες μορφές άσκησης. Εμμέσως όμως με τη βελτίωση της μυικής ισχύος, της αιμάτωσης, της ιδιοδεκτικότητας βοηθά τα οστά και μειώνει και τον κίνδυνο τραυματισμών.
 
Το κολύμπι ενεργοποιεί περισσότερες μυϊκές ομάδες από οποιαδήποτε άλλη αερόβια άσκηση. Μολαταύτα είναι λιγότερο κουραστικό και δίπλα ωφέλιμο για την καρδιά τα οστά και το φλεβικό δίκτυο. Ταυτόχρονα αποφορτίζονται οι αρθρώσεις αλλά ενεργοποιείται η ευλυγισία και κινητικότητα όλων των αρθρώσεων για οποιοδήποτε πρότυπο κίνησης στη στεριά.
 
 
Μέλλος Θωμάς MD
Δ/ντης Β΄ορθοπαιδικής κλινικής - αθλητικών κακώσεων
Ιασώ θεσσαλίας